ปัญหาชีวิตของคนแบ่งเป็นสองส่วน คือ ชีวิตด้านกาย กับชีวิตด้านใจ
สำหรับชีวิตด้านกายนั้น ประเทศที่พัฒนาแล้วได้ประสบปัญหามาก แม้ว่าจะสามารถพิชิตโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ ไปได้แล้วมากมาย มีการแพทย์ที่พัฒนามาก ซึ่งก็เป็นที่ยอมรับกันอยู่
แต่พร้อมกันนั้น ในด้านลบ ปัญหาด้านนี้ของมนุษย์ก็ไม่ได้ลดลงเลย ประเทศที่พัฒนามากแล้ว กลับมีโรคร้าย ที่ยังไม่มีในประเทศด้อยพัฒนา หรือมีก็น้อย เช่น โรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง โรคไขมันในเส้นเลือด เป็นเหตุให้เส้นโลหิตในสมองตีบบ้างแตกบ้าง หรือทำให้หัวใจวาย ตลอดจนโรคเบาหวาน เป็นต้น (เหล่าประเทศที่พัฒนาตามเขา ก็ได้พัฒนาโรคจำพวกนี้ตามไปด้วย)
นอกจากนั้น การที่ปัจจุบันนี้เคยภูมิใจกันว่าโรคระบาดต่างๆ ได้หมดไปๆ นั้น ขณะนี้องค์การอนามัยโลกก็หันมายอมรับแล้วว่า ไม่สามารถพิชิตโรคระบาดบางอย่างได้ โดยเฉพาะโรคมาลาเรีย ซึ่งขณะนี้องค์การอนามัยโลกก็ยอมรับแล้วว่า ไม่สามารถพิชิตได้ และกลับมีกำลังเฟื่องฟูขึ้น
อีกโรคหนึ่งคือ วัณโรค ซึ่งแทบจะหายไปแล้ว ขณะนี้กำลังกลับเฟื่องฟูขึ้นมาอีก แม้แต่ในประเทศสหรัฐอเมริกา วัณโรคก็กำลังเพิ่มขึ้น และจะเป็นโรคสำคัญที่คุกคามมนุษย์ต่อไปภายหน้าในยุคของโรคเอดส์ด้วย เพราะวัณโรคและโรคปอดทั้งหลายจะเป็นตัวซ้ำเติมคนที่เป็นโรคเอดส์ โดยทำหน้าที่เป็นตัวพิฆาต เพราะโรคเอดส์นั้นเป็นตัวนำทางเท่านั้น แต่ตัวสังหารก็ได้แก่โรคปอดบวม และวัณโรคที่กำลังฟื้นตัวขึ้นมา
ส่วนตัวโรคเอดส์เองไม่ต้องพูดถึงว่าร้ายแค่ไหน ก็ยังย่ำแย่กันอยู่ อหิวาต์ก็กลับขึ้นมาอีก ดังปรากฏในเปรูเมื่อ ๒ ปีที่แล้วนี้
(ก่อนถึงปี ๒๕๕๖ โรคอ้วนได้เป็น “โรคระบาด” ใหม่ นับเฉพาะประชากรอเมริกันเป็นโรคนี้ ๑ ใน ๔ แล้ว)
นี่คือสภาพปัญหาด้านร่างกาย ที่คุกคามมนุษย์อยู่ไม่วาย เพราะฉะนั้น การพัฒนานี้จึงไม่พ้นจากภัยอันตราย แม้แต่ในขั้นพื้นฐานทางร่างกาย
ด้านจิตใจยิ่งหนักเข้าไปอีก ในประเทศที่พัฒนาแล้ว คนมีปัญหาจิตใจมาก เป็นโรคจิตเป็นโรคประสาทมาก มีความเครียดสูง ว้าเหว่ โดดเดี่ยวเดียวดาย จิตใจเร่าร้อนเป็นทุกข์
ปัญหาด้านจิตใจมากมายเหลือเกิน จนกระทั่งคนยุคนี้ ในประเทศที่พัฒนานำหน้า แม้แต่พวกชั้นนำในวงการบันเทิงแสนจะสนุกสนาน คือพวกดารา ต้องมีจิตแพทย์ประจำตัว มีการฆ่าตัวตายกันมาก นี้เป็นเรื่องที่ตัวมนุษย์
ต่อไปก็ปัญหาสังคม เริ่มตั้งแต่อาชญากรรมก็มากมายรุนแรง ประเทศที่พัฒนาแล้ว อย่างประเทศอเมริกา ขณะนี้กำลังประสบปัญหาอย่างหนัก ต้องพัฒนาเทคโนโลยีขึ้นมาเพื่อสู้กับโจรกรรม ฯลฯ หนักกว่าประเทศไทยมาก เป็นมานานหลายปีแล้ว
แต่ละบ้าน ประตูต้องปิดล็อค ๒ ชั้น และมีช่องแว่นขยายสำหรับมองดูว่าใครมา จะเปิดประตูทีหนึ่งไม่ใช่เปิดง่ายๆ ถ้าขืนเปิดออกไป ดีไม่ดีโดนจับโดนลักของบีบคอ รถยนต์ก็ต้องติดอุปกรณ์เทคโนโลยีที่ทันสมัย เพื่อสู้กับโจรกรรมที่ทันสมัยยิ่งขึ้น โจรก็มีเทคโนโลยีที่พัฒนาเช่นกัน ฝ่ายเราก็พัฒนาเทคโนโลยีสู้กันเข้าไป ขณะนี้หนักเข้าไปทุกที ถ้าไม่แก้ที่จิตใจ การพัฒนาก็ต้องมาเน้นด้านการแก้ปัญหาใหม่ๆ มากขึ้น ผลที่สุดก็ไปไม่รอดด้วยกัน
ปัญหายาเสพติดก็หนักเหลือเกิน กระทั่งว่าเด็กที่เกิดมาใหม่จำนวนมากติดยามาตั้งแต่อยู่ในท้อง ติดกัญชาเป็นเรื่องธรรมดา ต่อมาก็เฮโรอีน โคเคน จนกระทั่งโรงพยาบาลบางแห่งต้องจัดแผนกเด็กที่คลอดจากแม่ที่ติดโคเคน เพราะว่าติดมาจากในท้อง
ปัญหาการแบ่งแยกสีผิวและเชื้อชาติก็หนักมากในอเมริกา หนังสือบางเล่มบอกว่าไม่เห็นทางที่จะแก้ไขได้ คนอเมริกันมีความรู้สึกสิ้นหวังกันอยู่ไม่น้อย