ฝังลูกนิมิต-ผูกสีมา ปุจฉา-วิสัชนา

รีบทำความเพียรเสียแต่วันนี้

จงเตือนตนด้วยตนเอง

มีตนที่ฝึกดีแล้วนั่นแหละ คือได้ที่พึ่งที่หาได้ยาก

ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นเครื่องรุ่งเรืองของคน

บัณฑิตย่อมฝึกตน

การงานไม่คั่งค้างสับสน เป็นมงคลอันสูงสุด

ทำเรื่อยไป ไม่ท้อถอย ผลที่ประสงค์จะสำเร็จสมหมาย

ผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตาย

จงทำประโยชน์ให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาท

ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย 

เวลาแต่ละวัน อย่าให้ผ่านไปเปล่า จะน้อยหรือมาก ก็ให้ได้อะไรบ้าง

ขยันทั้งคืนวัน ไม่ซึมเซา นั้นแลเรียกว่า มีแต่ละวันนำโชค 

ธีรชนสร้างความดีทีละน้อย ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความดี

ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ

เป็นคนควรหวังเรื่อยไป

เกิดมาแล้วชาติหนึ่ง พึงสร้างความดีไว้ให้มาก

วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่

สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม

เป็นคนประเสริฐ เพราะการกระทำ

ฆ่าความโกรธได้ ย่อมอยู่เป็นสุข

อย่าปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไปเสีย

การฝึกจิต ให้เกิดผลดี

จิตที่ฝึกแล้ว นำสุขมาให้

ผู้มีปัญญาพึงรักษาจิต

ทำกรรมใดแล้ว ไม่ร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำนั้นแลดี

ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก

ในหมู่มนุษย์ คนที่ฝึกแล้วประเสริฐสุด

พึงบากบั่นทำการให้มั่นคง

ของที่ให้แล้ว ชื่อว่าอำนวยสุขเป็นผลแล้ว

ความเพียรของคนไม่ลดละ ถึงเทวดาก็กีดกันไม่ได้

ผู้ประพฤติธรรม ย่อมอยู่เป็นสุข

ผู้อิ่มใจในธรรม ย่อมนอนเป็นสุข

ตั้งอยู่ในธรรมแล้ว ไม่ต้องกลัวปรโลก

ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำมาซึ่งความสุข

ธรรมนั่นแหละ รักษาผู้ประพฤติธรรม

ปราชญ์มีการอยู่ร่วมเป็นสุข

แสงสว่างเสมอด้วยปัญญา ไม่มี

ขุมกำลังของบัณฑิต คือการรู้จักพินิจ

ประโยชน์งามตรงที่สำเร็จ

นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

คนใจการุณย์ ช่วยแก้ไขให้คนหายโศกเศร้า

ไม่ติดโลก เหมือนบัวไม่ติดน้ำ

อยู่กับปัจจุบัน ผิวพรรณจะผ่องใส

ไม่พึงละเลยการใช้ปัญญา

ปัญญาเป็นเครื่องปกครองตัว

ปัญญาเป็นดวงแก้วของคน

ปัญญาเป็นดวงชวาลาในโลก

ปัญญาแล ประเสริฐกว่าทรัพย์

ปัญญาเป็นเครื่องวินิจฉัยสิ่งที่ได้เล่าเรียน

ปราชญ์ว่า ชีวิตที่อยู่ด้วยปัญญา ประเสริฐสุด

อิ่มด้วยปัญญา ประเสริฐกว่าความอิ่มทั้งหลาย

ด้วยปัญญา จึงจะรู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์

ด้วยปัญญา จึงจะเห็นอรรถชัดแจ้ง

คนมีปัญญา ถึงแม้ตกทุกข์ ก็ยังหาสุขพบ

ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้

บัณฑิตช่วยปัดเป่าทุกข์โศกความเศร้าของปวงชน

ความดี โจรลักไม่ได้

พึงเป็นนักสอบถามหาความรู้

ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก

อย่าถามถึงชาติกำเนิด จงถามถึงความประพฤติ

ได้สิ่งใด พึงพอใจด้วยสิ่งนั้น

ปัญญา ย่อมเกิดเพราะใช้การ

คืนวันไม่ผ่านไปเปล่า

เตรียมตัวไว้ให้ดีก่อนแล้ว ต่อไปก็จะได้สิ่งที่รัก

เป็นคนควรพยายามเรื่อยไป จนกว่าผลที่หมายจะสำเร็จ

ให้ด้วยพิจารณา พระศาสดาทรงสรรเสริญ

บรรดาสิ่งที่งอกงามขึ้นมา วิชชาประเสริฐสุด

ผู้สมบูรณ์ด้วยวิชชาและจรรยา ชื่อว่าประเสริฐสุดทั้งในหมู่มนุษย์และเทวดา

คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

จงตามรักษาจิตของตน

สัจจะ เป็นรสดียิ่งกว่าประดารส

สติเป็นปฏักของนักปราชญ์

สติเป็นความตื่นตัวในโลก

คนมีสติ เท่ากับมีของดีที่นำโชคตลอดเวลา

คนมีสติย่อมดีขึ้นทุกวัน

ศรัทธาเป็นมิตรคู่ใจตน

ศรัทธาเป็นทรัพย์ประเสริฐของคนในโลกนี้

การให้ธรรม ชนะการให้ทั้งปวง

อิสรภาพเป็นสุขทั้งสิ้น

คนดี บำเพ็ญประโยชน์แก่ปวงชน

เมื่อคนพร้อมเพรียงกัน ความเพียรพยายามก็นำสุขมาให้

ตั้งตัวให้ได้ เหมือนก่อไฟจากเชื้อนิดเดียว

บุญที่ทำไว้เอง เป็นมิตรตามตัวไปเบื้องหน้า

ความดีที่ทำไว้เองนั่นแล เป็นทรัพย์ส่วนตัวแท้ๆ

เล่าเรียนมีปัญญา จะเจริญงอกงาม

อะไรควรศึกษา ก็พึงศึกษาเถิด

ศีล เป็นเกราะอย่างอัศจรรย์

ศีลยังประโยชน์ ให้สำเร็จตราบเท่าชรา

ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ

ความดี คนดีทำง่าย

คนฉลาด ให้ความสุข ก็ได้ความสุข

คนฉลาด ให้ความสุข ก็ได้ความสุข

ไม่มีอะไรค้างใจกังวล มีแต่ความสุขหนอ

สามัคคีของหมู่ ให้เกิดสุข

ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว นำสุขมาให้

ท่านผู้ไกลกิเลส ช่างมีแต่ความสุข

การได้ปัญญา นำมาซึ่งความสุข

การสร้างสมความดี นำสุขมาให้

ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ทั้งหลาย นำสุขมาให้

พูดดี เป็นมงคลอันอุดม

มีศัตรูเป็นบัณฑิต ดีกว่ามีมิตรเป็นพาล

คบคนเช่นใด ก็เป็นเช่นคนนั้น

คนดีจัดการโภคทรัพย์ให้เป็นประโยชน์แก่คนจำนวนมาก