...ในสังคมไทยเวลานี้ ผู้คนนอกจากชอบแสดงความคิดเห็น แต่ไม่ชอบหาความรู้แล้ว แทนที่จะพยายามทำความคิดเห็นและการปฏิบัติของตนให้เป็นไปตามธรรม ก็ถนัดแต่เอาธรรมมาว่าไปตามความคิดเห็น แล้วไปๆ มาๆ ก็เขว คือกล้าแสดงความคิดเห็น แต่หวาดเกรงความรู้ มุ่งแต่จะเอาอกเอาใจกัน จนกลัวความจริง แยกไม่ออกระหว่างความรู้กับความรู้สึก แยกไม่ได้กับสถานการณ์แห่งเมตตาธรรมกับสถานการณ์แห่งอุเบกขาธรรม หรือประสานไม่ได้ระหว่างเมตตาธรรมกับความถูกตรงตามธรรมหรือไม่ก็ชอบอ้างเาอเมตตามาพรางตัวเป็นเปลือกหุ้มบังเนื้อแท้ที่เป็นเพียงโมหคติและภยาคติ เลยได้แต่การประนีประนอมกล้อมแกล้ม โดยมองไม่เห็นภัยภิบัติอย่างยั่งยืนที่รออยู่ข้างหน้า...