แรงจูงใจในการเขียนกรณีสันติอโศก

...ควรคำนึงถึงความจริงที่ว่า พระที่ประพฤติเหลวไหลวิปริตต่างๆ กันนั้น แม้แต่จะเป็นการเสียหายแก่ส่วนรวม ซึ่งบางทีก็รุนแรง แต่ก็เป็นการเสียหายเฉพาะกรณีและทำลายพระศาสนาที่เปลือกผิวเข้าไป ส่วนพระที่แปลพระธรรมวินัยให้วิปริตผิดเพี้ยน ย่อมก่อความเสียหายในวงกว้าง ทำให้คนจำนวนมากเข้าใจคลาดเคลื่อนหลงผิด เป็นการก่อความเสียหายแก่มหาชน และสามารถทำลายได้ถึงเนื้อตัวของศาสนาในทันที...